Sven Magnus Øen Carlsen (ur. 30 listopada 1990 w Tønsbergu) – norweski szachista, arcymistrz od 2004. Od 2013 mistrz świata w szachach.

Pierwsze szachowe turnieje rozegrał w roku 2001, szybko ściągając na siebie uwagę szachowych ekspertów. Dwa lata później posiadał już tytuł mistrza międzynarodowego, a w roku 2004 otrzymał tytuł arcymistrza, stając się drugim najmłodszym w historii zawodnikiem (po Siergieju Kariakinie), któremu nadano ten tytuł.

Wielokrotnie reprezentował Norwegię w turniejach drużynowych, m.in.: pięciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2004, 2006, 2008, 2010, 2014)[42] oraz na drużynowych mistrzostwach Europy (w roku 2007), zdobywając srebrny medal za indywidualny wynik na I szachownicy[43].

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze (stan na kwiecień 2021) osiągnął 1 maja 2014 r., z wynikiem 2882 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na światowej liście FIDE[44]. Jest to najwyższy w historii ranking uzyskany przez szachistę.

2002 – II m. w mistrzostwach świata juniorów do 12 lat w Heraklionie,
2003 – III m. w mistrzostwach Europy juniorów do lat 14 w Budvie,
2004 – zwycięstwo w turnieju Corus C w Wijk aan Zee, srebrny medal w mistrzostwach Norwegii w Oslo, występ na mistrzostwach świata w Trypolisie (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem), trzykrotne wypełnienie norm arcymistrzowskich (pierwsza w Wijk aan Zee, kolejne w Moskwie i Dubaju), uzyskanie liczby Morphy’ego 5 wskutek partii z Wiktorem Korcznojem,
2005 – I m. w mistrzostwach Norwegii w Molde, zwycięstwo w otwartym turnieju w Gausdal, X m. w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku i sukces w postaci awansu do meczów pretendentów,
2006 – w styczniu po raz pierwszy przekroczył granicę 2600 punktów rankingowych, I-II m. w turnieju Corus B w Wijk aan Zee, I m. w silnie obsadzonym turnieju szachów szybkich w Reykjavíku (m.in. zwycięstwo 2-0 w półfinale z Viswanathanem Anandem), II m. w turnieju Midnight Sun w Tromsø, zdobycie tytułu mistrza Norwegii po pokonaniu w barażu Simena Agdesteina (3-1), zwycięstwo (wraz z Liviu-Dieterem Nisipeanu oraz Władimirem Małachowem) w turnieju Bosna w Sarajewie,
2007 – w lipcu po raz pierwszy przekroczył granicę 2700 punktów rankingowych, II-III m. (wraz z Aleksandrem Moroziewiczem) w turnieju elity w Morelii i Linares[3], I m. w turnieju Classics 2007 w Gausdal[4], występ w rozegranych w Eliście meczach pretendentów (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem)[5], I m. w Biel Chess Festival (po pokonaniu w dogrywce Aleksandra Oniszczuka),
2008 – I-II m. (wspólnie z Lewonem Aronianem) w turnieju Corus A w Wijk aan Zee, II m. (za Viswanathanem Anandem) w Linares, dz. I m. (wspólnie z Wugarem Gaszimowem i Wang Yue) w I turnieju FIDE Grand Prix 2008/2009 w Baku, I m. w Foros (turniej Aerosvit-2008) II-III m. (za Weselinem Topałowem, wspólnie z Lewonem Aronianem) w turnieju Final Chess Masters w Bilbao,
2009 – I m. w León (po zwycięstwie w finale nad Wasilijem Iwanczukiem), I m. w Nankinie (turniej elity Nanjing Pearl Spring Chess Tournament, z wynikiem 8/10 pkt i uzyskanym rankingiem 3002 pkt), 1 listopada został piątym w historii szachistą, który przekroczył granicę 2800 punktów rankingowych, I m. w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych, I m. w turnieju London Chess Classic w Londynie,
2010 – najmłodszy w historii lider światowej listy rankingowej (na liście 1 stycznia 2010, w wieku 19 lat), I m. w turnieju Corus A w Wijk aan Zee, I m. w turnieju Kings’ Tournament w Baznie, prestiżowe zwycięstwo nad mistrzem świata Viswanathanem Anandem w finale turnieju szachów szybkich Arctic Securities Chess Stars w Kristiansundzie, zwycięstwo w meczu przeciwko szachistom z całego świata (wspieranym przez Maxime Vachiera-Lagrave, Hikaru Nakamurę i Judit Polgár), I m. w turnieju Nanjing Pearl Spring Chess Tournament w Nankinie, I m. w turnieju London Chess Classic w Londynie,
2011 – dz. I m. (wspólnie z Siergiejem Kariakinem) w turnieju Kings Tournament w Bukareszcie, I m. w Biel, I m. w turnieju Chess Masters Firnal w São Paulo i Bilbao, dz. I m. w Moskwa (memoriał Michaiła Tala, wspólnie z Lewonem Aronianem),
2012 – I m. w Moskwie (memoriał Michaiła Tala), II m. (za Siergiejem Kariakinem) w mistrzostwach świata w szachach szybkich w Astanie, dz. I m. w São Paulo/Bilbao (wspólnie z Fabiano Caruaną), I m. w turnieju Chess Classic w Londynie,
2013 – I m. w Wijk aan Zee (turniej Tata Steel–A), I m. w turnieju pretendentów w Londynie, I m. w turnieju 1st Sinquefield Cup w Saint Louis, zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 6½: 3½ nad Viswanathanem Anandem,
2014 – I m. w turnieju Chess Challenge w Zurychu, I m. w memoriale Wugara Gaszimowa w Şəmkirze, dwukrotnie I m. w mistrzostwach świata w szachach szybkich oraz w szachach błyskawicznych, w Dubaju, zwycięstwo 6½: 4½ nad Viswanathanem Anandem w meczu o mistrzostwo świata w Soczi i obrona tytułu,
2015 – I m. w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee, I m. (po pokonaniu w dogrywce Arkadija Naiditscha) w turnieju 3rd GRENKE Chess Classic w Baden-Baden,
2015 – I m. w mistrzostwach świata w szachach szybkich w Berlinie zdobywając 11,5 pkt. w 15 grach,
2016 – zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 9:7 (po dogrywce) nad Siergiejem Kariakinem
2018 – zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 9:6 (po dogrywce) nad Fabianem Caruaną, zwycięstwo w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych w Sankt Petersburgu, zdobywając 17,5 pkt. w 21 partiach
2021 – zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 7½: 3½ nad Janem Niepomniaszczim.